چند قانون مهم در تربیت کودک

کودکان می توانند خود را تربیت کنند .
تیلور الیسون گودی 

ترجمه : دست سبز 

دوست من امیلی 3 کودک خیلی مودب دارد .زمانی که مادر می خواهد اسباب بازی هایشان را جمع می کنند  .بدون بحث و جدل به رختخواب می روند ..و حتی برای خود قوانین وضع می کنند . 
امیلی می گوید بالاخره آنها بچه هستند .  آیا آنها را تنبیه می کند ؟ به آنها تایم اوت می دهد؟ یا به آنها رشوه می دهد ؟؟؟ امیلی هیچ کدام ازآنها را انجام نمی دهد .تنها چیزی که او انجام می دهد اینست که از ابتدا کاملا شفاف است و می داند که از آنها چه می خواهد .و تنها کاری که اکنون انجام می دهد پرتاب نگاهی به سمت آنهاست .خود بچه ها می دانند که باید خود را تربیت کنند .
متخصصان بر این باورند که امیلی کاملا درست رفتار می کند .
شارون ک هال پروفسور و نویسنده کتاب پرورش کودک در قرن بیست و یکم  می گوید :" وقتی شما انتظارات شفافی از کودک خود از زمان نوپایی دارید آنها این انتظارات را درونی می کنند و خودشان نیز همان انتظارات را از خود دارند .به بیان دیگر کودکان به شکل غریزی دوست دارند که والدین خود را خوشحال کنند پس سعی خواهند کرد طوری رفتار کنند که شما به آنها یاد داده اید .در واقع متخصصان می گویند کودکان از 18 ماهگی دارای روحیه همدلی هستند و به انتظارات والدین خود پاسخ می دهند .
خبر خوب تر اینکه : آموزش خود تربیتی خیلی هم سخت نیست . رابرت براک پروفسور و یکی از نویسندگان کتاب کودک خود تربیت شده می گوید: " اگر در حدود دو سالگی روی اصول تاکید کنید کودک شما سریع تر می آموزد ، کمتر احتیاج به تاکید دارد و در نتیجه بهتر رفتار می کند .

این 4 قانون به شما کمک خواهند کرد کودکی تربیت کنید که خود بتواند رفتارش را کنترل کند .

قوانین ثابت وضع کنید و انتظار احترام داشته باشید .

کودکانی که باور دارند می توانند هر کاری را انجام دهند و هر چه را می خواهند بدست آورند همان هایی هستند که وقتی نیاز هایشان برآورده نمی شود دچار طغیان شده و جیغ و داد می کنند .کودکانی که می فهمند قوانین و محدودیت مشخصی برای آنها وجود دارد یاد می گیرند که چگونه خود را تنظیم کرده و به محدودیت ها احترام بگذارند .
دلیل را به آنها بگویید .شما مجبور نیستید که تمام دلایل را با جزییات برای کودک توضیح دهید .اما اگر کودک بداند که شما دلایل ساده ای  برای این قوانین دارید ، درک می کند که این قوانین قرادادی نیستند و بیشتر مایل خواهد بود که از آنها اطاعت کند .برای مثال به او بگویید که تو باید ساعت 8 به رختخواب بروی چون بدن تو برای قوی و سالم ماندن به این مقدار خواب نیاز دارد . یا تو باید اسباب بازی هایت را جمع کنی تا هر موقع آنها را نیاز داشتی به راحتی پیدا کنی .
کودک را خیلی تشویق کنید . چه زمانی که او تختش را مرتب می کند و چه زمانی که در چیدن میز به شما کمک  می کند حتما از او به خاظر پیروی از قوانین تقدیر کنید .به او بگویید : " خیلی خوشحالم که قانون مرتب کردن تختت را به یاد داشتی .یا خیلی به تو افتخار می کنم وقتی مثل یک پسر بزرگ رفتار می کنی و یا چقدر هنگام خواستن ماژیک مودب بودی که لطفا گفتی ."
خودتان از قوانین پیروی کنید .لباستان را در جا رختی قرار دهید .هنگام عصبانیت داد نزنید و...با انجام این کارها به کودک بفهمانید که همانطوری که آنها باید از قوانینی اطاعت کنند شما هم قوانینی برای رعایت کردن دارید .وقتی کودکان می بینند که شما خوب رفتار می کنید دلشان می خواهد که همان کار را بکنند .
وجدان را ترویج دهید .اگر کودک شما بعد از سرپیچی از قوانین احساس بدی دارد سعی نکنید خیلی سریع او را آرام کنید .کمی احساس گناه بخش اساسی یادگیری تشخیص خوب از بد است .از این قضیه به عنوان یک فرصت آموزشی استفده کنید .دکتر هال می گوید : به او بگویید : می فهمم که احساس بدی داری .همه ما اشتباه می کنیم اما ما سعی می کنیم یاد بگیریم که دفعات بعدی  چگونه رفتار کنیم .

مهارت های حل مسیله را بیاموزید .

یکی از دلایل اصلی رفتار بد در کودکان احساس کم توانی و سردرگمیست .اگر به کودک ابزاری برای درک مسایل به روش خودش بدهید ، بهتر رفتار خواهد کرد .او بهتر رفتار خواهد کرد زیرا او به کمک شما برای محافظت از خودش مجهز شده است و لازم نیست که مرتب داد بزند و یا هنگام مواجهه با مشکلات رفتار بدی از خود نشان بدهد .
اجازه دهید کودکان تصمیم بگیرند .به محض اینکه کودکان به اندازه کافی بزرگ شدند به آنها اجازه دهید تا انتخاب کنند و تصمیم بگیرند .برای مثال از او بخواهید که تصمیم بگیرد کدام میوه را به عنوان خوراکی به مدرسه ببرد .و یا کدام لباسش را تن کند .برای مثال وقتی با خواهرش دعوا می کند عوض داد زدن به او بگویید آیا می توانی مشکلت را با خواهرت به شکل دیگری حل کنی ؟؟؟ مطمین باشید که که از راه حل های ارایه شده توسط کودکان متعجب خواهید شد .
روحیه سعی کن ، دوبار تلاش کن را در کودک تقویت کنید . مطمینا شما خیلی سریع می توانید همه کارها را برای او انجام دهید ولی برای کودکان پیش دبستانی خیلی مهم است که تمرین و موفقیت را بدون دخالت شما تمرین کنند .برای مثال بستن بند کفش یا جمع کردن اسباب بازی یا انداختن لباس در جالباسی .
از آنها بخواهید که فکر کنند .مهارت های شناختی کودک را گسترش دهید .برای مثال وقتی کودک از شما می پرسد که چگونه کاری را انجام دهد جواب او را با سوال بدهید .تو فکر می کنی چه میشه کرد ؟؟؟ این پاسخ به او این اعتماد به نفس را می دهد که او توانایی درک مسایل را دارد .

به کودکان کمک کنید صبر را تمرین کنند .

هیچ کس دوست ندارد صبر کند مخصوصا بچه ها .از لحاظ عصب شناسی و رشد برای کودکان صبر کردن بسیار سخت است زیرا لازم است که نیازهای آنها خیلی سریع فهمیده شوند .به همین دلیل است که آموزش صبر به کودکان بسیار مهم است .شما باید به کودک بیاموزید که تحمل خود را بالا ببرد و مجبور نباشد رفتار بدی از خودش نشان دهد .

از آنها بخواهید صبر کنند. خواسته کودک را بلافاصله انجام ندهید .اجازه دهید تا کودک طعم ناخوشایند صبر کردن را بچشد .
به او بگویید که چه احساسی دارد . کودکان نوپا قادر نیستند احساسات خود را بیان کنند ولی شما می توانید به آنها کمک کنید که برای احساسات خود نام بگذارند و آنها را هنگام نشان دادن صبر و تحمل تشویق کنید  برای مثال اگر صبر کردن برای رسین نوبت برای کودک شما سخت است می توانید به او بگویید می دانم که اینجا منتظر شدن کار سختیست ولی تو اکنون کار خیلی مهمی انجام می دهی .تو صبور هستی و این فوق العاده است .
به آنها فرصت دهید در فعالیت هایی که نیاز به صبر و تحمل دارند شرکت کنند .کودک خود را تشویق کنید تا فعالیت هایی انجام دهد که نتایج فوری ندارند برای مثال ساختمان سازی ، چیدن پازل و کاشتن دانه یک گیاه و آبیاری آن .دکتر اسیت می گوید دقت داشته باشید که تنها بازی کودک بازیهای کامپیوتری پیشرفته نباشد زیرا آنها پاسخ های سریع به کودک می دهند .

به هم دلی تاکید کنید .

کودک وقتی به دنیا می آید احساس می کند که مرکز دنیاست . هر چه زودتر باید به کودک بیاموزید که افراد دیگر هم دارای احساس و عاطفه هستند در اینصورت او کمتر  به دیگران آسیب خواهد زد .
رفتار مهربانانه کودک را تشویق کنید .به طور کل بهتر است فرصت های طبیعی برای آموزش همدلی به کودک بیابید .هر زمان که کودک به دیگری احترام گذاشت روی رفتار خوب او تاکید کنید .برای مثال اگر دیدید کودک نوپای شما روی عروسک خود پتو می کشد بگویید تو خیلی مهربونی که می خواهی عروسکت گرم باشد .حتما خیلی سردش شده بود .
بپرسید .نگویید .شما نمی توانید هم دلی را برای کودک توضیح دهید ولی می توانید از او بخواهید که در مورد احساسات دیگران بیاندیشد.کودکان در این سن سخنرانی ها را نمی فهمند ولی شما می توانید با سوال کردن سطح آگاهی آنها را بالا ببرید ..برای مثال اگر کودک شما اجازه نمی دهد تا دوستش با عروسک او بازی کند از او بپرسید : به نظر تو دوستت چه احساسی دارد وقتی تو دلت نمی خواهد اسباب بازی هایت را با او تقسیم کنی ؟؟؟
به آنها کمک کنید زبان بدن را بخوانند .قادر بودن به درک زبان اشارات و حالات صورت یکی از راه های اصلی برای ایجاد همدلیست .به او سرنخ ها را بدهید . " ببین صورت عمه چه شکلی شد وقتی تو به او خوراکی دادی .دیدی که لبخند می زد ؟ تو باعث شدی که او احساس خوبی داشته باشد ".به این ترتیب کودک قادر خواهد شد به عکس العمل های دیگران توجه کرده آنها را درک کند .و بهتر درک خواهد کرد که چگونه رفتار او می تواند روی دیگران تاثیر بگذارد .

در نهایت : شما نمی توانید از کودک خود انتظار داشته باشید که یک شبه خود را تربیت کند .بدون شک اوقاتی خواهد بود که علیرغم تمام تلاش شما  کودکان رفتارهای بد انجام می دهند .به هر حال آنها بچه هستند ولی اگر شما روی این پیام ها تاکید و اصرار داشته باشید دیر یا زود کودک تاثیر خواهد گرفت و کودک خوش رفتار شما نیاز کمتری به مداخله شما خواهد داشت .