معجزه تربیت یک دقیقه ای ( قسمت اول )

60 ثانیه برای تربیت کودک کافیست.

دختر 5 ساله شما علیرغم نه شما باز هم شکلات می خورد و پسرهفت ساله شما دروغ می گوید ؟ اولین حس و تمایل شما انفجار است .اما شما تصمیم گرفته اید که صبور باشید. شما می دانید که وقتی صبر خود را از دست می دهید اوضاع خراب تر می شود چیزی که شما به آن نیاز دارید یک بازیست .برنامه تربیتی 60 ثانیه همانند تایم اوت دادن یک روش خاص تربیتی نیست .
بلکه یک استراتژی کلی است که تنها بر رفتار غلط کودک تمرکز نمی کند بلکه به پاسخ و یا عکس العمل شما توجه دارد .اگر شما از قالب "60 ثانیه " استفاده کنید نتایج مطلوب تری خواهید داشت .در این صورت کودک شما می داند که چیزی در انتظارش است و شما هم مطمئن خواهید بود که درحال الگو دادن و آموزش چیزهایی هستید که واقعا از او انتظار دارید .

0-10 ثانیه 

سریع عمل کنید. 

اولین کاری که شما باید انجام دهید گرفتن رژ لب و دور کردن کودک از عملی است که انجام می دهد .  دکترولف نویسنده کتاب راز والدین می گوید به سرعت وارد عمل شوید .به کودک نگویید  "بس کن " و بعد منتظر شوید تا او تمام کند . امنیت اولین ترجیح است پس اگر خطری سلامتی کودک را تهدید می کند واجب است که همان لحظه وارد عمل شوید.همینطور باید هرچیزی را که مربوط به قضیه است از آنجا دور کنید چون لازم است که کودک به شما و موقعیت توجه کند .شاید لازم باشد او را از صحنه ارتکاب جرم دور کنید .!!! زیرا با اینکار خود شما هم کمتر احساس عصبانیت و ناراحتی می کنید .

10-20 ثانیه

آرامش خود را حفظ کنید .

حتما متوجه شده اید که همیشه مهمانداران هواپیما به شما می گویند در صورت نیاز اکسیژن اول ماسک خود را بزنید بعد ماسک کودک را .پس بهتر است ابتدا مراقب خودمان باشیم . مسئله عصبانی شدن نیست .مسئله این است که چگونه عصبانیت خود را کنترل می کنید .عهد کردن  برای عصبانی نشدن یک امر غیر ممکن است .در نتیجه شما فقط احساس بدی خواهید داشت .و کودکان قادر به درک عصبانیت شما هستند حتی اگر آن را مخفی کنید .چیزی که شما واقعا به آن نیاز دارید محدود کردن عصبانیت است .اگر شما در خانواده ای بزرگ شدید که همه برای رساندن منظورشان داد می زدند کنترل عصبانیت برای شما بسیار دشوار خواهد بود .شما می توانید روش های دیگر برای بیان احساس و بروز عصبانیت بیابید ومثلا به جای اینکه بگویید "تو پسر بدی هستی "، بلند بگویید   " آآآآآآآه ". به این روش مقداری از عصبانیت شما تخلیه می شود و کودک هم احساس تحقیر نمی کند .
آرام بودن نه تنها به شما کمک می کند موقعیت را در دست بگیرید بلکه کمک می کند تا کودک حرف های شما را بشنود و جدی بگیرد .وقتی شما فریاد می زنید روی چیزی را که قرار است به کودک آموزش دهید می پوشانید زیرا کودک به شدت احساس شما توجه خواهد کرد نه عمل نادرست که خود انجام داده است  .

20 -30 ثانیه 

موقعیت را ارزیابی کنید .

چند ثانیه وقت بگذارید و روی اتفاق واقعی تمرکز کنید .دکتر راسن کوئست می گوید وقتی پسر 2 ساله ام با ماژیک بنفش همه جا را نوشته بود و مبل ها و دیوارها را از بین برده بود من عصبانی شده بودم .از طرف دیگربه نظر می رسید  پسرم از رفتارمن ترسیده و قلبش شکسته بود .اما اگر یک دقیقه صبر کرده بودم متوجه می شدم که او این کار را از کتاب داستانی که دیشب برایش خوانده بودم تقلید کرده بود و از خود خلاقیت نشان داده بود . دانستن قصد کودک شاید نتواند مبل های شما را نجات دهد ولی می تواند رفتار اورا در یک گروه دیگر قرار دهد .
این لحظه لحظه ظن است .برای رسیدن به این لحظه شما باید بتوانید تمام اتفاقات گذشته و آینده را جدا کنید واین اتفاق را در این مکان و زمان به شکل جداگانه ببینید.
این لحظه زمانی برای درک این مسئله است که این رفتار از کجا سر چشمه می گیرد.یک بچه 3 ساله که طغیان میکند شایدگرسنه باشد و یا یک بچه 8 ساله شاید خواب کافی نداشته است .
از خودتان بپرسید چه کاری می توانید انجام دهید تا از تکرار این اتفاق در آینده جلوگیری کنید .آیا لازم است وسایل ممنوعه را در جای بلندتری قرار دهید ؟ آیا بهتر است تغییراتی در برنامه های روزلنه خود بدهید ؟ به بیان دیگر نگویید که چند بار به تو گفته ام ؟؟؟ حتی اگر فکر می کنید 100 بار این مسئله را به کودک گفته اید باز هم باید بارها و بارها تکرار کنید .